Bosnalı anne Sezen in soykırım hikayesi

Srebrenitza Soykırımı  yıl 1995, bu gün yine korkuya mı uyanmak gerekirdi yoksa bu günde yaşadığına dua mı etmeliydi Sezen. Kocası ve çocuklarından hala haber yoktu. Nasıl olmuştu nasıl zamanında komşum dediği insanlar bir anda düşman kesilmişti. Nasıl bu vahşete seyirci kalmışlardı? Artık bunları düşünmek faydasızdı bunu biliyordu. Artık tek hedefi vardı kocası ve çocuklarını birdaha dünya gözüyle görmekti hedefi. En azından bu hain Sırplar katletilerse bile bir mezardı belkide görmek istediği.

Bu tiksinç hayatın ona yaşattıklarından sonra arsızca karşılıyordu o artık hayatı. Kimseden korkusu kalmamıştı. Başka hangi kötü şey gelebilirdi ki başına. Bu tiksinç soykırımda bir çok Bosnalı kadının başına gelenler onunda başına gelmişti çünkü. Oda sirp askerleri tarafından tecavüze uğramıştı. Defalarca acımasızca bu iğrençliği yaşamak zorunda kalmıştı. Ama en kötüsüde ailesinden haberdar olmamasıydı. Onu hayat da tutan tek amacı bir daha oğullarını ve eşini görebilmekti. Eğer öldülerse cesetlerini bile bulsa razıydı. Zaten sonra da hayat da başka bir amacı olmayan insanlar gibi hayatına kendi elleri ile son verecekti. Bunları her gün her saat düşünüyordu zaten. Yaşadıklarını kendisinden başkası bilmese bile, uğradığı hakaret ve tiksinç tecavüzler onda kimsenin tahmin edemeyeceği izler bırakmıştı.

Kanlı katil bir çok bosnalıyı kandırmıştı. Srebrenitza yı ele geçirdiğinde Bosnalılara barış getirdiğini ve kötü niyetli olmadığını açıklamıştı. Her Bosnalı otobüslerle başka bölgelere aktarılacaktı. Huzur içinde yaşamaları için. Hem Bosnalılara hemde dünya ya bu mesajları veriyordu. Fakat zaman geçmeden anlaşıldı ki kanlı katil Bosnalıları kamplara aktarıyor, orada çeşitli işkenceler uygulatıyor. Daha beteri Bosnalı kızlar ve kadınlar vahşi Sırp askerlerin tecavüzüne uğratılıyordu.  Çoğu zaman erkekler vahşice katlediliyordu ve toplu mezarlara koyuluyordu. Dünya ülkeleri yine her zaman ki gibi olayları belki geriden takip ediyor belkide işlerine gelmediği için duyarsız kalıyordu. Müdahale edildi fakat bir çok aile ve insanlar kırılıp geçirilmişti bile çoktan.

Sezen bu gün kocasının ve büyük oğlunun cesedini toplu mezardan aldırarak Bosnalı şehitler mezarlığına defnettirdi. Hala küçük oğlunu bulabilme ümidi ile yaşıyor. Sezen in hikayesi sadece Bosnalı kadınların yaşadığı zulümlerden birtanesidir.