Hayat çok tarafsız ama bunu hiç bir zaman kendisi anlayamadı Andreas, gerçi kafasında neler dönüyodu hiç bir zaman kimseler bilemedi. Biraz sessiz bazen cıvıl cıvıl bir dakikası diğerini tutmuyordu. Halbuki bu garip değişik hayatda hep değişik kişi olarak görüldüğünü o bile farketmiş olmalı. Bu gerçeklerden yaşanmış hayat hikayesi Down`syndrom lu Andreas ın hayat hikayesidir, ve iki bölüm olarak sizler için yayınlancaktır.

Birgitta doğumdan bir gün sonra ayağa kalka biliyordu, doktor onu odasında bekliyordu, hemşire ile haber göndermişti doktor. Ancak durumda bir gariplik vardı ne kocası nede kendi annesi onu tebrik etmiyorlardı bebek için. Bu durum çok garipti çünkü bebeğini sadece bir defa görmüştü oda doğumdan hemen sonra.

                                                  Soğuk bir isveç gecesi

Işıklar sönmüştü yine ve yan yataktaki Down`syndrom lu Bertil in nefes alırkenki sesleri yine başlamıştı. Yatak hane çok soğuktu yine, pencerede sokak lambası ve onun etrafında oluşan kar fırtınasını izlıyordu Andreas. Bu akşam yemek hane de ekmek de alamamıştı gizliden çünkü bakıcılar adeta göz açtırmamıştı. 1965 ve Andreas 7 yaşına yeni girmişti.  O bu koskocaman yanlızlığa rağmen 7 yaşına girmişti. Ve her zaman hatırlayabildiği tek şey hayatında iki defa yaşadığı yer değişimiydi. Ancak bu yerler ikiside birbirine okadar çok benziyorduki, uzun koridorlar, ve yatak haneler, yemek haneler ve kocaman han gibi soğuk duş odaları. Ve tabiki beyaz önlüklü acımasız bakıcılar. Beyaz önlükler hep aynıydı fakat yüzler hep değişikti, cünkü Andreas ın hayatında hiç bir zaman sabit birileri olmamıştı. Yatak hane de 12 tane yan yana yataklar vardı, burada Andreas gibi 5 ve 15 yaş aralıklı erkek cocukları kalıyordu. Bir çoğu down`syndrom lu fakat içlerinde zihinsel engelli cocuklarda vardı. Hepsinin ortak noktası ise doğuştan bir kusurları olmasıydı, topluma göre. Hiç biri hiç bir insan tarafından şevkat görmemiş hiç kimse tarafından önemsenmemiş cocuklardı.  Ve kim bilir bu soğuk isveç gecesinde Andreas gibi uyanık kalanlarının akıllarından neler geçiyordu.

                                     1958 yılı Stockholm da bir haziran gecesi

Henrik ve Birgitta ilk cocuklarını bekleyen yeni evli bir çiftdi. Henrik zengin bir ailenin en büyük oğluydu, ve banka da müdür olarak çalışıyordu. Birgitta ise orta düzeyde bir aileden geliyordu. Herşey zaten çok çabuk gelişmişti, evlenmişlerdi ve ilk bebeklerini bekliyolardı. O gece Birgitta sancılandı ve Karolinska hastanesine doğum için gelmişlerdi. Henrik çok sevinçli aynı zamanda çok heycanlıydı. Aile büyükleri çoktan hastanede yerlerini almışlardı bile. Bir cocuk dünyaya geldi, ve Birgitta onu bir kaç dakika kucağında tuttu ve derin bir uykuya daldı. Artık sabah olmuştu bile. Kapı açıldı ve odaya bir hemşire girdi, ve Birgitta ya doktorun onu beklediğni söyledi. Birşeyler tuaftı çünkü ne Henrik vardı yanında nede kendi annesi. Ve bebek te yoktu yanında. Birgitta adeta koşar adımlarla doktorun odasına gitti. Ve orada aile büyükleri, kocasi ve doktor onu bekliyordu. Birgitta ya doktor bir mongol cocuk dunyaya getirdiniz, ve sizin için ve tabiki aileniz için en iyisi bu bebeği devletin bakımına bırakmanız olur şeklinde konuştu. Birgitta söylenenleri adeta anlamıyor anlamak istemiyordu. Kocası ve kocasının aileside doktorla hem fikirdi. Zira Henrik gibi köklü bir aile için böyle bir bebeğin dünya ya gelmiş olması büyük bir utanç verici durumdu. Birgitta istemeyerek de olsa bu durumu kabul etmek zorunda kaldı…

NOT:
Bu İçeriğin her türlü telif hakkı Kalpce.net’in kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. İçeriğimizin bir başka sayfada paylaşılması durumunda kopya içerik paylaştığınız için web sayfanıza olumsuz yönde zararlar verecektir. Sayfamız için hazırlanan özel içeriklerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.